7روز از تابستان گذشته بود كه مردم سردشت با تحمل گرماي طاقت فرسا زندگي را در اين شهر كوچك مي گذراندند وتا آن روز سردشت در كمتر جاي اين جهان پهناور شناخته شده بود وكمتر كسي به فكرش مي رسيد كه اولين ضهر دنيا شود كه مورد حمله بمباران شيميايي قرار گيرد وتعداد زيادي ازمردمان بي گناه قرباني قدرت طلبي حاكمان منطقه شوند ودر اين روز گرم كه مردم برسركارهاي خودبودند مانند تمايي روزهاي ديگر ناگهان صداي هواپيماهاي عراقي بر فراز شهرشنيده مي شود واين صداها هرچندبراي مردم سردشت آشنا بود ولي اينبار اين صدا فرق داشت وفرقش درآن بود كه صداي مرگ بود وصداي درد ورنج وناراحتي كه مردم اين شهر تا آخرين لحظات عمرخود بايد آن راتحمل كنندوبا اين دردورنج بميرند.

درتاريخ 7/4/1366كه شهر سردشت مورد حملات شيميايي رژيم بحث قرار گرفت تعداد زيادي از مردم اين شهرشهيد شدندوآنان كه جان سالم به در بردند ديگرانساني كامل نبودندوهركدامشان بخاطرناراحتي قسمتي ازبدنشان تاوقت مرگشان درد را تحمل ميكنند وحتئ فكركردنش هم براي كسي كه درداين مردم راديده باشد غيرقابل تحمل است وچه برسد به اينكه درد آن را تحمل كند.

رژيم صدام كه بمبهايي ازقبيل گازخردل وتاولزا و...برسر مردم اين شهر انداخت باعث شدتاكودكان وزنان ومردان بسياري قرباني اين فاجعه تاريخي شوند وباعث شود كه هر دقيقه اززندگي مردم اين شهر مرگي باشد وتحمل دردش هم جاي خود را داشته باشد .

دراين ميان مردم اين شهر باوجود تحمل اين همه دردو مشقت تا كنون امكانات لازم براي زندگي راندارند ومردم اين شهرتابحال هم آبي راميخورند كه هيچ گونه تصفيه اي برروي آن انجام نميشود وبچه هاي اين شهر امكانات تفريحي ندارند واگر پدرومادري بخواهند لحظاتي خوش رابراي فرزندان خود مهياكنند نمي دانندكجا بروند؟واين شهر كه اولين شهرشيميايي جهان است بيمارستانش 5كيلومتراز شهر دوراست وباوجود اين راههاي پرپيچ وخم كه اگرانسان سالم هم باسرعت از آنها عبوركند مريض ميشود چه برسد به اينكه مريضي بدحال را انقال داد به بيمارستان و تا به بيمارستان ميرسد بايد خدا به اورحم كند.واقعا هركس وضعيت بيمارستان اين شهر راببيند اولين فكري كه به ذهنش ميرسد باوجود اين همه مردم شيميايي اين است كه دولت سياست انقراض جانبازان اين شهررا در پيش گرفته وهيچ كس نيست اگركمي عاقلانه به اين موضوع فكركندبه نتايج جالبتري ميرسد .اين شهر به راستي باوجود1.محروميت بخاطرمرزي بودن2.اولين شهر شيميايي جهان ميتوان به صراحت تمام گفت كه هيچ امكاناتي ندارد واز طرف دولت به آن هيچ گونه توجهي نشده واگرگروههاي خارجي به اين شهربيايند به حال آن مي خندندوهرچند كه تا بحال هم به ريش اين شهر ومردم آن خيلي خنديده اند اما واقع امر اين است مردم سردشت نيازبه اين ندارند كه مردم به آنان بخندد بلكه به اين نياز دارند با آنان همدردي كنند ولحظات شادي داشته باشند نه اينكه غصه آن را داشته باشند كه اگرمهماني به اين شهر مي ايد تمامي جاهاي شهررانبيندوازآنان نپرسد پارك شهر كجاست؟بيمارستان كجاست؟

اگراين 7تير در خاورميانه نبود ودر جاي ديگري از جهان بود از آن سمبولي مي ساختند كه ديگراز ياد جهانيان نرود ولي بازهم خداراشكر كه ميتوانيم زندگي كنيم وهرچندبازور هم شده نفس بكشيم.

كاش 7تير ازيادها نرود وديگرتكرار نشود.

مردم شهر من نمي گويند آب پاك وبيمارستان وامكانات رفاهي نداريم بلكه ميگويند هيچ چيز نداريم .